5/22/2017 0 Reacties trump, wat wil 'ie nou precies?Toen ik hoorde dat het onderwerp van deze week ging over Amerika, wist ik natuurlijk gelijk dat ik over onze grote oranje vriend in het witte huis wilde gaan schrijven. En als ik het heb over de grote oranje vriend, weten we natuurlijk allemaal dat ik het heb over de Oempa Loempa die zichzelf Donald Trump noemt. "trump zou heel goed de oorzaak van de derde wereldoorlog kunnen zijn." Ik wil beginnen met zeggen dat ik niet fel tegen ben op Trump. Ik snap namelijk wel een beetje waarom die man gekozen is. Het is een goede zakenman en ik weet ook vrij zeker dat hij goede dingen kan doen voor de economie. Ik kan ergens ook nog wel inzien waarom mensen zouden stemmen op zijn 'anti-moslim' beleid. Het is een man die ons angst aanpraat en bij sommige mensen is dat angst voor hem aan de macht, maar bij vrij veel mensen bleek het ook angst voor moslims te zijn. Hij zei waar het op stond en blijkbaar vinden mensen dat fijn. Echter zie ik een heel ander gezicht nu dan hoe hij zich voordeed. Zo veel dingen zijn beloofd en zo veel dingen zijn niet waar te maken. Hij zei een man van het volk te zijn, maar nog nooit heeft het witte huis voller gezeten met rijke mensen. Hij zei van de doorzichtbaarheid te zijn, dat hij niet zo oneerlijk en sneaky was als Hillary. Hij zei wel een eerlijk man te zijn, maar ondertussen wil hij zijn belastingsformulieren niet vrijgeven en heeft hij Comey (het hoofd van de FBI) ontslagen omdat hij een onderzoek had ingesteld tegen hem. Het is een man van veel woorden en blijkbaar nog veel meer overhaaste daden. Ooit tweette hij dat hij Syrië nooit zou bombarderen, maar nauwelijks vier maanden aan de macht en er zijn een aantal bommen op onschuldige kinderhoofdjes gedropt. Een bom. Zo simpel. Zo rustig hoe hij daar in dat kamertje zat. Terwijl hij een bom gooide op waarschijnlijk 5% schuldige mensen en 95% onschuldige mensen. Maar hé: dat is nevenschade.Echter gaan we het vandaag niet hebben over hoe zwaar ik het daar niet mee eens ben. Nee, wij gaan het eens even lekker hebben over de impulsiviteit van deze man. De ontslagen die al gevallen zijn in deze korte periode. Zoals ik al eerder zei, is Comey recentelijk ontslagen en ik kan alleen maar zeggen dat dit slecht is. Problematisch zelfs. Ik ben het niet altijd eens met de manieren van Comey en er zullen ook vast wel redenen zijn waarom hij wel ontslagen had moeten worden. Dit was echter niet de juiste reden. Hij had niet om deze reden, op deze manier, door deze president en op dit moment ontslagen mogen worden. Het is democratisch gezien gewoon niet juist. Het is weer eens een van die dingen die enkel voor Trump goed is. Iets waarvan hij zegt dat hij het voor iedereen doet, maar waarvan iedereen weet dat hij het alleen voor zichzelf doet. Comey werd niet ontslagen voor het grotere goed of de waarheid, hij werd ontslagen omdat hij Trump dwarszat. Misschien dat het ooit een goed ding gaat worden, als het senaat besluit een aparte commissie op te zetten om het Rusland-onderzoek voort te zetten. Echter ziet het daar momenteel niet naar uit. En ergens is er eigenlijk nog iets grappigs aan. Ik kan mij nog heel goed de persconferentie herinneren waarin Trump Comey dapper noemde. Dapper omdat hij onderzoek inzette tegen Hillary voor de verwijderde e-mails. En nu? Nu doet Comey precies hetzelfde. Hij is dapper en zet onderzoek in tegen Trump. Ik zie zelf het verschil niet helemaal, maar Trump ziet dit blijkbaar wel. Bij de een was het een reden om Comey dapper te noemen en nu is het een reden om hem te ontslaan.
Er gaan zelfs geruchten rond dat Trump al een week bezig was met een reden vinden om Comey te ontslaan en dat hij zelfs iemand had ingezet om een reden te verzinnen. Dit zijn natuurlijk geruchten, maar zelf vind ik het behoorlijk schrikbarend dat deze geruchten er überhaupt zijn. Deze man. De man die momenteel de macht heeft in Amerika. Waarschijnlijk de machtigste man ter wereld. Hij is impulsief en als hij boos is, krijgt de rest van de wereld daarmee te maken. We zagen het al met zijn hele "FAKE NEWS" speech en nu zien we het weer. Die temper tantrums zijn misschien erg schattig bij een kind van drie, maar niet bij een volwassen man met beschikking over atoombommen. Niet bij een man die heel goed de oorzaak zou kunnen worden van WOIII. Sally Yeates, Preet Bharara en nu dus ook James Comey. Allemaal mensen die zijn ontslagen omdat zij het niet eens waren met onze oranje man in het witte huis. Ik snap niet hoe mensen niet zien dat de drie mensen die onderzoek deden naar Trump allemaal ontslagen zijn. Hoe kunnen we dat nog een democratie noemen? Dit is simpelweg geen respect hebben voor het democratische systeem dat er momenteel nog is in Amerika. En ja, natuurlijk kunnen we allemaal zeggen dat Trump fair en square is gekozen door het Amerikaanse volk. Daarop heb ik echter maar één ding te zeggen: ook Hitler is democratisch aan de macht gekomen. Oh, Trump, wat ben je allemaal aan het doen?
0 Reacties
5/22/2017 0 Reacties het menselijk eetpatroonEigenlijk is het best grappig of niet? We leven in een wereld waar we meer weten over eten dan ooit. De onderzoeken die gedaan worden naar ongezond eten zijn ontelbaar en nooit zijn we ons meer bewust geweest van de gezondheidsrisico's die vastkleven aan een vette hap. En toch zijn wij de dikste mensen ooit. Het aantal mensen met obesitas reist de pan uit en suikerziekte is een diagnose die ons niet vreemd meer is. Hoe kan het nu dat wij na al die kennis - na al die onderzoeken over wat wel en wat niet goed voor ons is - nog steeds zo weinig fucks geven over ons gewicht? Over onze gezondheid? Heck, ik zeg het gewoon: over ons leven? Is het naïviteit? Nee, dat denk ik niet. Na al die programma's op tv, na al die waarschuwingen, al die nieuwsitems, weten wij best dat suiker een stille killer is. Misschien dat we ons niet bewust zijn van het feit dat suiker in bijna alles zit en misschien is het ook wel dat we pas merken hoe slecht het is als het te laat is. Maar iedereen weet het. Is het dan een soort I-don't-give-a-fuck-attitude, onder het mom van YOLO? Ook dat denk ik niet, om eerlijk te zijn. Ik ken namelijk genoeg mensen die kampen met overgewicht en geen van hen zegt: ah, joh, boeie. Stuk voor stuk weten zij dat zij gezonder moeten eten en toch doen velen van hen het niet - doe ik het niet. Het is duur. Wij leven in een wereld waar wij ons meer dan ooit bewust zijn van hoe slecht een slecht eetpatroon kan zijn en toch betalen wij voor een krop sla nog steeds het dubbele als voor drie zakken chips. Als ik tijdens mijn overstap iets moet eten, betaal ik bijna vier euro voor een maaltijdsalade, maar betaal ik tachtig cent voor een kaasbroodje. Als ik trek heb in iets lekkers, zijn druiven twee euro en is een reep chocolade één euro.Hoe is het mogelijk dat wij in een wereld leven waar wij zo veel weten over eten, maar waar de gezonde dingen bijna niet te betalen zijn? Hoe komt het dat wij in een wereld leven waar om de zo veel meter een bord staat met een McChicken erop, maar wij nooit een bruin broodje met avocado tegenkomen op een bord langs de snelweg? En hoe kan het dat 'gezond leven' ineens een alternatieve levensstijl is geworden? Want ik zie ze wel: de fitgirls op insta, de populaire accounts met foto's van sla, je lachende yoghurt-vrouwen op tv en de avocado's die ineens overal verschijnen. Steeds weer moeten er duidenden hashtags bijstaan om mensen te laten zien dat jij denkt aan jouw gezondheid. Iets wat eigenlijk iedereen zou moeten doen. Toch gek hè, dat een gezonde levensstijl ineens alternatief en populair is geworden. Zie je het al voor je dat wij dit ook zouden doen met andere dingen die voor zichzelf spreken? Als iedereen ineens een foto van twee vingers gaat delen. Dat doen wij ook niet, want niemand vind het bijzonder als jij niet rookt. Heck, niemand vind het bijzonder als jij wel rookt. Iedereen weet dat het slecht is en iedereen weet dat iedereen zijn eigen keuze maakt. Toch applaudisseren we allemaal massaal als een vrouw een rondje om de speeltuin gaat rennen of als een kerel een onderbroekfoto in de sportschool deelt. Toch joelen wij bij het zien van een pijnboompitje of een vegaburger. Want o-jee wat is het toch bijzonder als iemand geen kilo's vet naar binnen werkt. En tegelijkertijd zijn wij strenger dan ooit op gewicht. Iemand die te dun is, heeft anorexia en moet meer eten. Iemand die te dik is, heeft obesitas en moet minder eten. Iedereen die een grote kont en grote tieten heeft, moet minder vet eten en iedereen die gespierd is, zou minder shakes moeten drinken. We straffen iedereen af op wat zij eten of wat zij niet eten. De vegetariërs haten de mensen die vlees eten en de vleeseters vinden de vegetariërs aanstellers. De fitgirls vinden de McDonalds-gangers dom en ongezond en de McDonalds-gangers noemen de fitgirls hypocriet. En dat allemaal door eten. Heel leuk en aardig allemaal, maar als jullie het niet erg vinden, bemoei ik mij lekker met mijn eigen te dikke billen. Ik probeer gezond te eten, maar af en toe zal ik toch echt wel naar de chocolade grijpen. Ik zal in de middag netjes mijn crackers eten en in de ochtend braafjes mijn ontbijtgranen, maar als jullie het niet erg vinden, werk ik vanavond ook weer een zak chips naar binnen.Wat ik wel of niet eet en hoe ik er wel of niet uitzie is namelijk mijn zaak. Uiteindelijk gaat het er toch maar om of ik gezond ben of niet. Toch?
5/22/2017 0 Reacties het internet is een vreemde plekHet internet is een vreemde plek, met rare mensen die rare dingen zeggen en doen. Dat soort verhalen hoor je zo vaak, maar zolang je probeert veilige dingen te doen op het internet, kom je dat soort figuren niet tegen. Toch? Ik zat gewoon in een onschuldige openbare kik-groep voor Wattpadders. Toen kwam iemand de chat in, die zijn verhaal promootte, maar op een vreemde manier. Hij zei dingen als: 'Lees het nu, en ik verzeker je dat je bij iedere nieuwe zin een orgasme krijgt.'Ik zei dat het tegen de regels was je boek te promoten, dat de regels duidelijk zijn. Ik zei dat het me speet en vroeg of hij alsjeblieft wilde stoppen.En Jezus, toen werd die persoon gek. Hij heeft me letterlijk voor alles uitgescholden wat er is, zelfs racistische en seksistische dingen. De hele mikmak.Ik besloot uiteindelijk zijn boek te gaan lezen.En wow, wat was het slecht. Ik had gezegd dat ik zijn boek had gelezen en dat ik het niets vond. Je zou denken dat hij nog meer ging schelden, maar nee. Hij keek naar mijn profielfoto en zei hoe mooi ik was, maar op een rare manier. Hij zei dat ik prachtige ogen had, schattige lipjes en een mooie neus. Hij zei zelfs dat de tekeningen op mijn raam die je op de achtergrond kon zien beeldschoon waren.Ik was een beetje heel erg in de war, en toen zei hij dat we bij elkaar in de klas zaten. Ik vroeg wie hij dan was, en hij zei dat hij tot op zijn oren verliefd op me was, maar bang was dat ik niet meer met hem zou willen praten als ik wist wie hij was.Ik had natuurlijk wel door dat dat bullshit was, dus ik ging verder vragen. Welke school hij bedoelde, hoe laat het nu was (de groep is Engels, en mensen over de hele wereld zitten erin, dus verschillende tijden) en dat soort dingen.Hij bleef antwoorden dat hij niet wilde dat mensen ons gingen stalken, en toen ging hij de groep uit.Ik was opgelucht, maar toen ging hij tegen me praten in privé. En toen kreeg ik naaktfoto's. Echt heel veel.Hij probeerde me te dwingen of ik foto's wilde sturen van mijn borsten, en natuurlijk zei ik nee. Hij zei dat hij me ging vermoorden als ik dat niet deed en dat hij wist waar ik woonde. Ik blokte hem toen, was misschien bang, en heb daarna gelukkig nooit meer iets van hem gehoord.
Tegenwoordig wordt het ons zo makkelijk gemaakt om een berichtje te sturen. Dat is aan de ene kant prachtig, want wie had nou durven dromen dat we een bericht sturen aan iemand in Canada en diegene het op datzelfde moment ontvangt. Vroeger moest ik brieven schrijven aan mijn vakantievriendinnen, wachtte ik twee weken op antwoord, en nu stuur ik gewoon een appje en krijg ik binnen tien minuten een reactie. Echter hebben de grootste dingen, vaak ook de grootste schaduwen. Want met die optie om snel leuke berichtjes te sturen naar een Nigeriaanse Prins, hebben wij ook de optie om één of ander passief-agressie berichtje te sturen als we chagrijnig zijn. Met een klik op enter kunnen wij iemand in Canada een slecht gevoel bezorgen. Met een klik op enter kunnen wij iemand in China laten huilen. Mensen die wij anders nooit tegen waren gekomen kunnen wij nu leren kennen, maar heel toevallig ook breken. Ik weet nog dat ik op de basisschool zat en dat een jongen uit mijn klas mij een trut noemde. Dat deed hij achter mijn rug om, maar iedereen wist dat hij degene was die het had gezegd. Ik kon hem vervolgens confronteren en wij konden het vervolgens oplossen (ik dreigde hem te slaan, hij zei sorry). Maar nu? Nu heb je een probleem met iemand en maak je anoniem een Twitter account aan om leugens in de wereld te gooien. Nu kunnen we anoniem zeggen dat mensen een trut zijn. We hoeven tegenwoordig niet eens meer uit ons bed te komen om ruzie te zoeken. En eigenlijk is dat gek, toch? Vroeger zochten we ruzie op het schoolplein en als we echt heel boos waren, stonden we vlak naast het schoolplein iemand op te wachten. Maar nu gaan we rustig naar huis, doen we alsof alles helemaal Gucci is en zetten we onze laptop aan. Dan breekt de hel los. Op het moment dat iedereen op de plek is waar ze zich veilig moeten voelen, begint de oorlog. Gemene reacties op foto's stromen binnen, toetsenbord-ridders springen op hun digitale paard met hun zwaarden voor zich uit, bewerkte foto's worden gedeeld en kinderen worden belachelijk gemaakt. En dat alles terwijl we in onze eenhoornpyjama's, met een kopje thee en twee vlechtjes in ons haar naar het beeldscherm staren. Het recht van de sterkste heeft in de wereld van sociale media ineens een andere betekenis gekregen en dat is voor iemand die altijd de sterkste was, een heel gek iets. Want ineens zijn het de mensen met de meeste volgers die de meeste schade aanrichten. De mensen die het meest actief zijn op sociale media. Ineens zijn het deze mensen die het sterkste schild en het scherpste zwaard hebben. En de rest blijft achter. Het internet is zo'n mooie plek. Waar eindeloze kennis voor ons ligt, waar we het nieuws over een dorpje in Nicaragua kunnen volgen, waar we te weten komen dat een hond ergens burgermeester is geworden. En toch zijn er zo veel meer risico's ineens. Het ergste dat mij kon overkomen vroeger als ik een keer beschikking had over de computer, was per ongeluk een pornosite bezoeken. Als ik kattenplaatjes wilde zoeken en keek op poesjes.nl of pussy.nl, zonder de dubbele betekenis te krijgen. Maar nu hebben we allemaal al het risico om nog voor we ons bed uit zijn uitgescholden te zijn omdat we onze mening hebben gegeven. Zelfs op wattpad gebeurt het. Dat we voor de lunch al een "waarom vermoord jij jezelf niet gewoon?" naar ons hebben toegeworpen. Terwijl we gewoon rustig een broodje pindakaas en hagelslag naar binnenwerken, kunnen we door één of andere gekke Amerikaan als een hoer genoemd worden. Terwijl we rustig Modern Family kijken, kunnen we door één of andere hondsdolle pvv-er al een landverrader genoemd worden omdat we asielzoekers niet in een gaskamer willen gooien. En hoewel het internet een prachtig gegeven is en ik echt niet kan leven zonder mijn dagelijkse dosis kattenfilmpjes en foto's van huilende peuters, zou ik geen moeite hebben met een dikke vinger opsteken naar sociale media. Want ik geniet van mijn Facebook en ik geniet van mijn Wattpad, maar ik zou zonder de scheldende mensen die ik anders nooit had leren kennen, kunnen. Want ja, met dat hele internet is toch wel een beetje onze filter weggevallen. En ineens is het oké om: "Ik word zo hard van je, kom neuken" te sturen zonder rood te worden. Ineens krijgen we geen blauw oog of strafregels meer als we een ander uitschelden. En ja: persoonlijk vind ik het toch een beetje jammer dat het internet nog geen virtuele fysieke klappen kan overbrengen. De mentale klappen deelt het namelijk al perfect uit. Nu de rechtse hoek nog.
5/22/2017 0 Reacties Lastige oudersAls je dacht dat pubers het toppunt van vreemde buitenaardse wezens waren dan heb je het mis, want je hebt ook nog 'de ouders'. Buiten het feit dat het een aardige moeilijke taak is om transpiratie level honderd, onhandige, ellendige pubers met de kwetsbaarheid van een mier op te voeden, zijn ouders de meest rare wezens op de aarde. Ze willen het beste voor je, maar je wordt toch een stuk gelukkiger van vier uur lang gamen in een geïsoleerde kamer die stinkt naar bedorven kaas tosti's, dan van je scheikunde boeken die je vanaf de boekenplank aanstaren en roepen 'MAAK MIJ!' En ja, school is belangrijk, maar dat ene level van Candy Crush vereist toch ook veel denkwerk? Maar goed, we mogen niet klagen, onze ouders zijn hart-stik-ke goed voor ons. Maar waarom doen ze zo raar? Ze snappen toch heus wel dat we niet altijd tienen halen, of dat we geen zin hebben om "verfrissende" activiteiten te ondernemen?! Nee laat mij gewoon in mijn geïsoleerde kamer met bedorven-kaastosti-lucht. Dat lijkt me het beste voor je kind.
|
|